Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego

Ból pleców może mieć różne pochodzenie. Jednak w większości przypadków ich przyczyną jest rozczarowująca diagnoza - osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego, piersiowego lub szyjnego. Czy powinniśmy uznać osteochondrozę za werdykt? Czy da się przywrócić plecom dawną lekkość? Czy operacja jest koniecznym środkiem?

Odpowiedzi na powyższe pytania są znane praktykom osteopatycznym. Ale najpierw najważniejsze.

Choroba szybko odmładzająca

Osteochondroza jest rodzajem patologii kręgosłupa, jej istotą są zmiany dystroficzno-degeneracyjne w tkance stawowo-chrzęstnej.

Oddziałuje na okolice szyjne, piersiowe i lędźwiowe, powodując ból i ograniczając dynamiczną aktywność ofiary.

Niedawno uważano, że powyższa choroba jest nieuchronnością związaną z wiekiem. Jednak aktualne informacje statystyczne sugerują, że wśród naszych współczesnych cierpiących na osteochondrozę jest coraz więcej bardzo młodych ludzi, którzy niedawno przekroczyli trzydziestoletnią granicę wieku lub dopiero się do niej zbliżają.

Jednocześnie badania medyczne potwierdzają, że tę chorobę, jeśli nie da się wyleczyć bez śladu, to jej postęp może zapobiec lub spowolnić.

Etapy rozwoju osteochondrozy lędźwiowej

Osteochondroza postępuje stopniowo. W początkowej fazie jej objawy są łagodne. Dlatego w tym okresie choroba jest bardzo rzadko diagnozowana.

1. Pierwszy etap charakteryzuje się przemieszczeniem jądra krążków międzykręgowych. W tym przypadku dochodzi do ściskania zakończeń neuronalnych w pierścieniu włóknistym. Ból może objawiać się lumbago lub bólem.
2. W drugim etapie włókna włókniste dysku zaczynają się rozpadać. W rezultacie kręgi tracą stabilność, nabierają niezdrowej ruchomości i obserwuje się dysfunkcję kręgosłupa. W położonych w jej pobliżu mięśniach występuje stałe napięcie.

   Prowadzi to do prawie niekończącego się uczucia zmęczenia pleców.

3. Wcześniej czy później włókna włókniste pękają, uwalniając od siebie jądro - powstaje przepuklina, ściskając nerwy.

   Teraz pojawiają się skargi na silny ból pleców, który ogranicza jego funkcję motoryczną.

4. Wraz z dalszym postępem choroby pojawia się zwodnicza ulga. Ból ustępuje, ale funkcja ruchowa kręgów pozostaje ograniczona.
5. Ostatni, najcięższy stopień osteochondrozy charakteryzuje się proliferacją tkanki kostnej.

Przyczyny osteochondrozy lędźwiowej

Nie ma żadnych szczegółów na temat określania pierwotnych przyczyn choroby. Uważa się, że osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego jest wywoływana przez połączenie szeregu niekorzystnych czynników związanych ze stylem życia i nawykami:

• brak aktywności fizycznej – brak aktywności fizycznej, siedzący tryb pracy, brak chodzenia i ćwiczeń prowadzą do osłabienia mięśni pleców podtrzymujących kręgosłup;
• choroby endokrynologiczne i metaboliczne pociągają za sobą zakłócenia w nasyceniu strefy kręgosłupa składnikami odżywczymi;
• wcześniej nabyte problemy związane z układem mięśniowo-szkieletowym (skolioza, płaskostopie itp. );
• nadużywanie aktywności fizycznej – zagrożeni są zawodowi sportowcy, ładowacze itp. ;
• złe odżywianie;
• nadwaga;
• brak snu;
• naprężenie.

Objawy osteochondrozy

Pierwszą i główną symptomatologią, która przyciąga uwagę pacjenta, jest ból. Intensywność bólu zależy bezpośrednio od stadium osteochondrozy, od stopnia zniszczenia chrząstki i dysku. Ponadto o cechach bólu decyduje obecność i stopień rozwoju przepukliny lub występu. Zwykle ból jest obolały, gwałtownie narasta wraz z szybkimi, nieostrożnymi ruchami, zgięciami i skrętami. Ma tendencję do nasilania się przy dłuższym przebywaniu w jednej pozycji, najczęściej siedzącej.

Pozostałe objawy osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego przedstawiono poniżej:

• uczucie osłabienia, zmęczenie kończyn dolnych;
• brak odruchów w okolicy ścięgna;
• skrzywienie kręgosłupa w okolicy lędźwiowej; osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego jest często konsekwencją skoliozy (zgięcia w lewo lub w prawo), lordozy (zgięcia do przodu) lub kifozy (patologiczne wygładzenie zakrętów);
• drętwienie nóg, brak kontroli stolca i oddawania moczu (jeśli podczas progresji osteochondrozy neurony rdzenia kręgowego są ściśnięte);
• spadek temperatury w dolnej części ciała;
• suchość i bladość skóry w okolicy lędźwiowej;
• nadmierne pocenie.

Oprócz fizjologicznych często pojawiają się psychologiczne objawy choroby. Pacjent czuje się „wyczerpany", pojawia się drażliwość i wycofanie. Zaburzenia snu objawiają się bezsennością oraz nadmierną sennością.

Możliwe komplikacje

Frywolny stosunek do problemów osteochondrozy nie doprowadzi nikogo do dobra. Ten podstępny wróg Twojego zdrowia niesie ze sobą szereg komplikacji, które mają bardzo negatywny wpływ na jakość Twojego życia, zdolność wykonywania codziennych czynności i zaspokajania różnorodnych potrzeb.

Najczęstsze konsekwencje wynikające z osteochondrozy:

• rwa kulszowa - zapalenie nerwu kulszowego spowodowane jego uszczypnięciem w okolicy krzyżowo-lędźwiowej;
• formacje przepuklinowe;
• osteofitoza - patologiczny wzrost tkanki kostnej;
• spondyloartroza – destrukcyjne zmiany w stawach międzywyrostkowych;
• zwężenie - zwężenie kanału kręgowego, prowadzące do dysfunkcji rdzenia kręgowego;
• kulawizna i zaburzenia chodu w wyniku przerzedzania kości biodrowej;
• niedowład nóg, czyli zmniejszenie ich aktywności mięśniowej.

Który lekarz leczy osteochondrozę lędźwiową?

Zaczynając odczuwać dyskomfort z powodu obsesyjnych, bolesnych odczuć w okolicy lędźwiowej, osoba zadaje pytanie, do którego specjalisty zwrócić się o pomoc. Jaki lekarz diagnozuje i leczy osteochondrozę lędźwiową, piersiową i szyjną? Z punktu widzenia medycyny klasycznej odpowiedzi w tej sprawie jest kilka.

Lekarz ortopeda zajmuje się leczeniem układu mięśniowo-szkieletowego. Jednocześnie w przypadku osteochondrozy cierpi układ nerwowy, ponieważ wiele jego elementów znajduje się w bliskiej odległości od kręgosłupa. W związku z tym przydatne będzie zbadanie pacjenta przez neurologa.

Jest też taki mało znany specjalista jak kręgowiec. Wspomniany lekarz wąsko zajmuje się leczeniem kręgosłupa, dlatego to on ma opanować umiejętności diagnostyczne i metody radzenia sobie z osteochondrozą. Niestety nie każda klinika, zwłaszcza państwowa, ma tego specjalistę w swoim zespole.

Skoro mówimy o lekarzach, którzy nie spotykają się w klinice w pobliżu domu, nie sposób nie zwrócić szczególnej uwagi na lekarza praktykującego w dziedzinie osteopatii. Ta wyjątkowa dziedzina terapeutyczna specjalizuje się w rozpoznawaniu ukrytych związków przyczynowych między narządami i strukturami ludzkiego ciała. Dlatego bardzo często osteomedyk jest w stanie wyleczyć te dolegliwości, wobec których inni są bezsilni. Najczęściej określony lekarz zajmuje się właśnie problemami układu mięśniowo-szkieletowego.

Diagnostyka

Tak więc, mając zapewnioną poradę medyczną, podmiot jest wysyłany do poddania się procedurom diagnostycznym przy użyciu następujących metod.

Badanie rentgenowskie dostarcza informacji o stanie kości, stawów, krążków międzykręgowych, a także umożliwia wykrycie wypukłości przepuklinowych i wypukłości. Tomografia komputerowa, oprócz informacji o stanie krążka, pokazuje, czy doszło do uszkodzenia rdzenia kręgowego. Wreszcie rezonans magnetyczny jako najdokładniejsza metoda badawcza daje prawie pełny obraz choroby, nadaje się do wykorzystania w celu wyjaśnienia diagnozy i jej szczegółów.

Istnieje również szereg testów diagnostycznych, które nie wymagają obsługi skomplikowanego technicznie sprzętu. Najczęściej są stosowane w praktyce przez osteoterapeutów.

Wśród nich są:

• różne kontrole pasywne i aktywne;
• test napięcia powięziowego (lekkie napięcie tkanek w różnych kierunkach);
• czeki na rozciąganie;
• próby obciążenia osiowego;
• analiza rytmu czaszkowo-krzyżowego.

Ten ostatni, zgodnie z wiedzą, którą niesie osteonauka, zbiega się z rytmem pulsacji płynu mózgowo-rdzeniowego i sygnalizuje różne nieprawidłowości wewnątrz.

Dzięki powyższej diagnostyce terapeuta osteopatyczny identyfikuje najsłabsze punkty kręgosłupa, określa zmianę położenia i wielkości narządów wewnętrznych, sonduje przeciążenia mięśni oraz stopień zużycia krążków międzykręgowych.

Leczenie

Medycyna w każdy możliwy sposób dąży do zatrzymania postępu osteochondrozy lędźwiowej, złagodzenia bólu, powrotu do dawnej aktywności ruchowej. Jednocześnie leczenie musi być po prostu kompleksowe. Pacjent będzie musiał ustalić styl życia, monitorować odżywianie, sprawność fizyczną, napięcie mięśniowe, unikać sytuacji stresowych i braku snu.

Ważną rolę odgrywa wybór dobrego miejsca do spania - materaca ortopedycznego o wystarczającej sztywności.

Lekarze powinni oczekiwać terapii mającej na celu zapewnienie działania przeciwzapalnego i przeciwbólowego na uszkodzonym obszarze. Wymagane jest pobudzenie przepływu krwi i przywrócenie wrażliwości dolnej części ciała, jeśli choroba spowodowała jej częściową lub całkowitą utratę.

Jeśli osteochondroza nie ma obecnie stadium zaostrzenia, lekarz przepisuje ćwiczenia fizjoterapeutyczne (terapia ruchowa) i masaż kursowy.

Ponadto zabiegi kąpielowe są wysoce zalecane dla ofiar osteochondrozy odcinka lędźwiowego kręgosłupa. W warunkach kąpieli lub sauny napięte włókna mięśniowe są rozgrzane i rozluźnione, pobudzony zostaje ruch krwi w naczyniach, uruchamiane są procesy metaboliczne i regeneracyjne.

Leki

W ramach leczenia osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego lekarz przepisuje klientowi różne leki.

Dostępne są w postaci maści, tabletek i zastrzyków.

Wśród nich są leki przeciwzapalne pochodzenia niesteroidowego, leki przeciwbólowe i kortykosteroidowe, chondroprotektory (zapobiegają zniszczeniu chrząstki), środki zwiotczające mięśnie (łagodzą skurcze mięśni), a także witaminy, minerały i inne biologicznie aktywne dodatki.

Leczenie farmakologiczne ma na celu łagodzenie bólu i zwalczanie stanów zapalnych. Należy pamiętać, że większość z powyższych leków ma określoną listę działań niepożądanych i nie można ich stosować bez wizyty lekarza.

Alternatywą dla wskazanych leków jest homeopatia.

Wielu uważa, że jego produkty mają tylko efekt placebo, ale jest to zasadniczo błędne. Nowoczesne leki homeopatyczne to wyjątkowe połączenie udanej pracy utalentowanych naukowców i mądrości natury.

Preparaty homeopatyczne zawierają witaminy i pierwiastki śladowe, które są niezbędne nie tylko do leczenia patologii, ale także do normalnego funkcjonowania organizmu w przyszłości. Pobudzają wewnętrzne struktury i narządy, co wspomaga ich regenerację. Na tle takiego leczenia znikają również objawy innych dolegliwości.

Fizjoterapia

Z jakim innym lekarzem będziesz miał kontakt z osteochondrozą?

W ramach kompleksowego leczenia pacjent otrzymuje skierowanie do gabinetu fizjoterapeuty Fizjoterapia ma na celu zatrzymanie lub przynajmniej spowolnienie procesów destrukcyjnych w obszarze krążków międzykręgowych.

W jego ramach przeprowadzane są następujące procedury:

• fonoforeza;
• lasertoforeza;
• darsonwalizacja;
• leczenie amplitudowo-impulsowe;
• leczenie prądem diadynamicznym;
• ekspozycja na rezonans magnetyczny.

Operacja

Bez względu na to, jak złożona jest zasada pozbycia się danej patologii, jej wynik nie zawsze jest udany. Chirurgia to kardynalne rozwiązanie. W najprostszym przypadku jego istota polega na usunięciu części chrząstki, która wykroczyła poza normalny zakres. Ale w niektórych przypadkach leczenie wymaga zastąpienia krążka międzykręgowego sztucznym przeszczepem.

Jednym ze wskazań do zabiegu jest brak dodatniej dynamiki przez kilka miesięcy. Oczywiście takiemu wskazaniu powinny towarzyszyć wyniki badań diagnostycznych, które określają przyczynę rozwoju choroby w postaci określenia lokalizacji zwyrodniałych krążków.

Podczas discektomii - bo tak nazywa się operacja usunięcia przyczyn osteochondrozy lędźwiowej - zdegenerowane struktury są usuwane. W przypadku wycięcia na dużą skalę do kręgosłupa należy wprowadzić przeszczep, który jest przymocowany do własnych kości za pomocą metalowych płytek. Kiedy się zakorzeni, a kości zrośną się razem, ta część odcinka lędźwiowo-krzyżowego operowanego pacjenta pozostanie nieruchoma do końca życia.

Inną techniką wszczepia się w kręgosłup nowoczesną elastyczną protezę dysku, która jest prawie całkowicie identyczna z punktu widzenia mechaniki biologicznej z prawdziwą chrząstką i pozwala zachować ruchomość w odcinku lędźwiowym.

Jednak opisana powyżej proteza jest bardzo kosztowna. A perspektywa posiadania ciała obcego w środku raczej nie zadowoli nikogo do końca jego dni. Wielu, w obawie przed takimi perspektywami, odkłada operację, pogarszając ich samopoczucie. Niemniej jednak istnieje doskonały sposób na uniknięcie operacji dla ogromnej liczby osób cierpiących na osteochondrozę kręgosłupa lędźwiowego.

Osteopatia

Kiedy ani leki, ani terapia ruchowa nie pomagają, a neurolog i ortopeda w bezsilności podnoszą ręce, kiwając głową w stronę stołu operacyjnego, nawet najbardziej zagorzali zwolennicy medycyny klasycznej zaczynają się zastanawiać, czy warto szukać pomocy u innego lekarza. I ktoś już przy pierwszych oznakach choroby zważył wszystkie za i przeciw, przeanalizował pozytywne recenzje od znajomych i z Internetu i poszedł do osteoterapeuty.

Głównymi zadaniami osteopaty leczącego osteochondrozę lędźwiową jest przywrócenie kręgosłupa do jego normalnej pozycji, złagodzenie bólu i zatrzymanie procesów destrukcyjnych.

Dzięki leczeniu technikami osteopatycznymi można spodziewać się znaczącego sukcesu w możliwie najkrótszym czasie – osteopata już podczas pierwszej sesji może złagodzić ból chorego na osteochondrozę.

Jednak, aby całkowicie wyleczyć dolną część pleców, należy ukończyć pełny cykl leczenia. Czas jej trwania ustalany jest indywidualnie i zależy od cech pacjenta oraz ciężkości zmiany.

Przed rozpoczęciem leczenia specjalista ocenia specyfikę sytuacji, towarzyszące objawy i powikłania, wiek itp.

Wyjątkowość osteomedycyny jako sposobu na pozbycie się zmian osteochondrotycznych w odcinku lędźwiowym, szyjnym i piersiowym polega na tym, że z takiego leczenia można zrezygnować za pomocą drogich leków, które są trudne do wykrycia przez klienta. Chociaż ich użycie nie jest wykluczone.

Ten aspekt dotyczy przede wszystkim osób cierpiących na alergie, dolegliwości wątroby itp.

Osteoterapia leczy całe wnętrze ludzkiego ciała, zastępuje stawy, kości i narządy. Procesy metaboliczne, funkcjonowanie wszystkich części ciała są znormalizowane. Ogólne samopoczucie oddziału osteomedycznego szybko się poprawia. Specjalista osteopatyczny może również pomóc w przypadku skurczu, uszczypnięcia lub przeciążenia mięśnia. Jest częstym towarzyszem omawianego bólu i może go nasilać. Osteoterapeuta jest w stanie leczyć nie tylko ból, który dotknął odcinka lędźwiowego, ale także inne jego rodzaje, o różnej lokalizacji i etiologii.

Wspomniany lekarz łagodzi ból swojego podopiecznego za pomocą różnych technik. Należą do nich strukturalna, czaszkowo-krzyżowa, manualna i refleksologia. Doskonałe efekty daje metoda kinesio taping - nakładanie specjalnych elastycznych taśm klejących na uszkodzone miejsca. Stosując taśmy kinesio, lekarz nie tylko łagodzi ból, ale także wspomaga gojenie.

Chociaż osteopatia leczy wiele dolegliwości, ma (bardzo małą) listę przeciwwskazań:

• stany gorączkowe, wysoka temperatura;
• zakrzepy;
• łagodne i złośliwe nowotwory;
• ciężkie infekcje;
• napady padaczkowe.

Osteopractyka to także doskonały środek zapobiegawczy. Jego ogólne działanie lecznicze i regenerujące na organizm jest po prostu bezcenne. Ponadto sesje profilaktyczne pozwalają uporać się z licznymi problemami, które są w zarodku. Choroba zwykle nie objawia się i nie powoduje niedogodności przez długi czas, bez poddawania się diagnozie. Kompleksowo monitorując własne zdrowie i regularnie odwiedzając Centrum Osteopatii, uratujesz się od szeregu trudności, które czekają na Ciebie na drodze życia.